Ze mną chyba już zawsze tak będzie, że po książki związane nieco z medycyną sięgnę bez sprawdzenia, o czym tak naprawdę traktują. Sprawdziło się przy rewelacyjnych „Doktorach” Ericha Segala, postanowiłem to samo podejście wykorzystać ze „Złączonymi” Carol Casselli, choć zaledwie okładka ebooka sugerowała, że książka może mieć związek z medycyną.
Bardzo mile zaskoczyło mnie Wydawnictwo Prószyński i S-ka, podsyłając mi niespodziewany egzemplarz recenzencki w postaci e-booka. A ponieważ lubię być tak przyjemnie zaskakiwany, dość szybko – nie zważając na piętrzący się stos (to już naprawdę nie jest „stosik”) #mustread – zabrałem się za czytanie o owej tajemnicy.
Niedawno w moje ręce wpadła, nieprzeczytana jeszcze, książka profesora Jerzego Vetulani, dotycząca funkcjonowania naszego mózgu. Przejrzałem pobieżnie i wydawała się fascynująca. Gdy zatem dostałem informację, że ów profesor wypowiada się gdzieś o książce „Znikasz” Jungersena, postanowiłem ją w końcu nadrobić, przesuwając niemal na sam początek pourlopowego stosiku „do przeczytania”.
Jonas Jonasson wkradł się do łask czytelników za sprawą swojej debiutanckiej, recenzowanej już przeze mnie, powieści „Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął„. Ta komiczna historia o Allanie Karlssonie doczekała się zresztą ekranizacji – również zabawnej, ale (moim zdaniem) już nieco mniej udanej. Teraz Jonasson wrócił do gry ze swoją nową książką. I zdominował boisko.
Zawsze podziwiałęm osoby, które mimo pewnych ułomności potrafiły zmieniać świat. Ot, taki John Nash, którego możecie kojarzyć z filmu „Piękny umysł”. Albo bohaterowie filmu „Nietykalni”, którzy zmieniają nasze spojrzenie na osoby niepełnosprawne. A może Stephen Hawking, który jest przecież genialnym fizykiem? Dlatego gdy tylko dowiedziałem się o książce „Plany na przyszłość” Màriusa Serry, wiedziałem, że …
Z tą książką wiąże się głównie…. ociąganie. No bo jak inaczej wytłumaczyć, że najpierw zwlekałem z rozpoczęciem lektury, a potem jeszcze dłużej zwlekałem ze zrecenzowaniem? I to wszystko dość dziwne, bo książkę warto było przeczytać – a zatem warto by podzielić się opinią na jej temat…
Twórcy filmów często zastanawiają się, jak wyglądałby świat dla kogoś, komu zupełnie inaczej płynie czas. Mieliśmy więc takie tytuły, jak „Wyścig z czasem”, „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona”, „Na skraju jutra” czy wciąż wyświetlany w kinach „Wiek Adaline”. Claire North w swojej książce przedstawia jednak jeszcze inną, równie interesującą koncepcję.
Naszło mnie ostatnio, że zdecydowana większość książek pisana jest z perspektywy wszechwiedzącego narratora. No, pomijając wszelakie wywiady-rzeki. Miłą, choć nietypową odmianą zatem była dla mnie lektura „Lotniska w Monachium” – najnowszej powieści Grega Baxtera.
Leonora nigdy nie poznała swojego ojca. Ta pochodząca z biednej rodziny dziewczyna została wysłana przez matkę do Zakonu Świętej Cecylii, by w klasztorze zdobyć odpowiednie wykształcenie. Nauczyła się zatem czytać i pisać, wypiekać chleb, robić na drutach, prasować, zmywać naczynia… Dziewczyna wyniosła jednak jeszcze jedną, cenniejszą lekcję – nigdy nie należy mówić na głos tego, …
Nie pierwszy raz recenzujemy książkę autorstwa Sarah Jio – i podobnie, jak miało to miejsce w jej poprzednich dziełach, także i tym razem głównym motywem jest przeszłość, która w niewiadomy z początku sposób zaczyna przeplatać się z teraźniejszością i przenikać do niej. Jak zatem wyglądają obie przestrzenie czasu?
