PRZEMEK: Do dziewiątego spotkania z Joanną Chyłką podchodziłem z pewną rezerwą. Po ekstremalnej i nieco irracjonalnej wyprawie na Annapurnę nie byłem do końca przekonany, czy i tym razem Remigiusz Mróz nie wykreuje równie oryginalnej scenerii i fabuły. Szczęśliwie – można by rzec: wróciła stara, dobra Chyłka. I od razu zaczęła wydziwiać ;)
PRZEMEK: Po świetnie rozpoczętej, natomiast z każdym kolejnym tomem jakoś coraz mniej mnie porywającej serii o Fjällbacce, Camilla Läckberg tym razem wypuszcza na rynek zupełnie osobną historię. Zaintrygowany, choć nie pozbawiony rezerwy, zasiadłem do lektury.
PRZEMEK: Nie spodziewałem się (albo i spodziewałem, ale uciekło mi z głowy), że „Nieodnaleziona” doczeka się kontynuacji. Kiedy zatem Remigiusz ogłosił datę premiery, było to dla mnie nie lada zaskoczeniem. Zaintrygowany jak najszybciej zaopatrzyłem się w lekturę i zacząłem czytać. Swoją drogą: Agnieszka Dygant w blurbie na listku okładki twierdzi, że – cytuję – „Lepiej zapełnić lodówkę na dwa dni, no naprawdę trudno oderwać się od czytania”. I co? Kłamie, skubana, bo lektura i owszem, wciąga nieziemsko, ale po niecałych trzech godzinach szukałem już kolejnej książki ;)
PRZEMEK: W swojej najnowszej powieści Dominik Dán dostarcza czytelnikowi nie jedną, a dwie sprawy do rozwiązania, co powoduje, że akcję obserwujemy dwu-, a właściwie trzytorowo.
PRZEMEK: Kolejny tom cyklu z Richardem Krauzem przyniósł nie tylko nową porcję intrygi i dowcipu, ale też… pewien ciężar, związany z tematem, jaki porusza. Mimo tej wagi jednak jest to pozycja, którą – między innymi dzięki owemu dowcipowi, przeplatającemu prozę życia – czyta się bez oporów.
PRZEMEK: Trzecia z kolei powieść z Richardem Krauzem pochłonęła mnie na tyle, że… zupełnie podczas lektury zapomniałem, jaki jest jej tytuł. I wiecie co? To chyba nawet dobrze, bo całość była dla mnie o wiele większą zagadką – a przynajmniej tak mi się wydaje…
PRZEMEK: Po bardzo przyjemnej lekturze „Czerwonego kapitana” nie zwlekałem zbyt długo i już następnego dnia zabrałem się za czytanie kolejnego tomu cyklu z Richardem Krauzem w roli głównej. Tym razem przenosimy się w czasy nieco bardziej współczesne, niemniej sprawa jest – podobnie, jak ostatnio – dość… nietypowa.
PRZEMEK: Dominik Dán to autor, o którym po raz pierwszy usłyszałem od Janka z Tramwaju nr 4 podczas Warszawskich Targach Książki w 2016 roku. Nazwisko zapamiętałem, trafiło na listę pt. „kiedyś warto się zapoznać z twórczością” i… na tym się skończyło. Musiało minąć kolejne dwa i pół roku i dopiero premiera piątego (!) tomu cyklu z detektywem Krauzem sprawiła, że postanowiłem zapoznać się z całością.
PRZEMEK: Aż się wierzyć człowiekowi nie chce, gdy na okładce najnowszej części cyklu o Lipowie widzi informację, że to już dziesiąty tom. Dziesiąty! A przecież „dopiero co” przeżywaliśmy wydarzenia opisane w „Motylku” czy „Więcej czerwieni” (która to, swoja drogą, niebawem trafi do Hiszpanii).
PRZEMEK: Ileż ja się naczekałem na ten tytuł! I tak przyszło mi przeczytać go bardzo przedpremierowo, ale… brakowało mi Williama Wistinga ;) To jeden z tych bohaterów, których losy mógłbym śledzić bez ustanku. Co zatem nowego czeka naszego śledczego?
