Po „Operacji Burzowa Chmura” Jørn Lier Horst znów zabiera małych czytelników do Biura Detektywistycznego nr 2. Tym razem nie tylko będzie o wiele bardziej niebezpiecznie, ale i zapuścimy się też nieco dalej, poza Elvestad.
Jeśli okładka tej książki przywodzi Wam na myśl przygody nastoletniego czarodzieja z blizną na czole, to jesteście w błędzie myśląc, że w powieści panuje podobny klimat. Ba, podczas lektury z pewnością przypomni Wam się kilka innych tytułów, ale w żadnym wypadku nie można stwierdzić, że „Korytarzem w mrok” jest szablonowe czy schematyczne. Dlaczego?
Wielokrotnie już wspominałem, że uwielbiam książki Jørna Liera Horsta – mając na myśli zarówno te z serii CLUE, przeznaczone dla młodzieży, jak i kryminały z Williamem Wistingiem dla starszych czytelników. Cóż – do obu lubianych przeze mnie serii dołączyła właśnie trzecia, zwana „Biurem Detektywistycznym nr 2″, pisana z myślą o dzieciach.
AGNIESZKA: Okładka nie mówiła mi nic o tej książce, a że trafiła ona w moje ręce przypadkowo w bibliotece i usłyszałam „Ponoć fajna”, stwierdziłam: „A co mi szkodzi”. I pożyczyłam…
BASIA: Sztuka – co to takiego? Myślę, że większości osób dorosłych (pomijając studentów Akademii Sztuk Pięknych i szkół muzycznych, a także innym artystom, dla których sztuka w życiu codziennym lub prywatnym ma ogromne znaczenie) trudno jest na poczekaniu i jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Nie oszukujmy się – edukacja artystyczna dalej (w każdym razie w Polsce) stety-niestety, czy tego chcemy, czy nie, jest w tyle za innymi przedmiotami szkolnymi, a jednocześnie jest równie ważna dla rozwoju tak jednostki, jak i społeczeństwa. Rozwijanie wrażliwości, tak u młodych, jak i trochę starszych, zawsze było, jest i będzie istotne.
AGNIESZKA: Przechodząc między półkami osiedlowej biblioteki zastanawiałam się, co by sobie wypożyczyć. Nagle okładka tejże książki rzuciła mi się w oczy. Była taka… nietypowa. Ale przyznam szczerze, że nie tego się spodziewałam w środku książki. Jestem pozytywnie zaskoczona ;)
O miłości napisano już wiele książek. O tej szczęśliwej, udanej, ale i o takiej wymagającej wyrzeczeń, o miłości ponad podziałami. Już za dwa tygodnie do księgarń trafi natomiast najnowsza powieść Federico Moccii, traktująca o uczuciu, które połączyło ze sobą osoby z różnych krajów.
AGNIESZKA: Dziś wracamy do serii „Century”. W drugim tomie bohaterowie znajdują się w Nowym Jorku. Jakie przygody czekają ich tym razem?
Moją uwagę w księgarni przykuła okładka tej książki, a właściwie nałożony na nią dodatkowy pasek. Informował on bowiem, co następuje: Jeśli znasz WŁADCĘ PIERŚCIENI lub OPOWIEŚCI Z NARNII przeczytaj koniecznie DRZWI ANIOŁÓW fascynującą opowieść o świecie widzialnym i niewidzialnym No, to postanowiłem dać książce szansę, bo mnie osobiście zaintrygował ten tekst – a zwłaszcza jego ostatnie zdanie. Główny bohater, Jan Baptysta Carmes, to francuski gimnazjalista. Jedynak, wychowywany tylko przez matkę, nie znający swojego ojca, pewnego dnia dostrzega przez okno dziwne zjawisko. Nieopodal drzewa w ogrodzie widzi walczące ze sobą postaci – dwóch dorosłych, z których jeden jakby miał skrzydła i zbroję – wyrywa sobie wzajemnie chłopaka w jego wieku. Niespodziewanie, gdy Jan Baptysta zaczyna krzyczeć, wszyscy znikają. Na miejscu pozostaje po nich zaledwie stary, dziwny gwóźdź – który nasz bohater przezornie chowa do kieszeni. O swojej niecodziennej przygodzie i jeszcze bardziej nietypowym znalezisku postanawia opowiedzieć jedynej przyjaciółce, Łucji Oros. Ta decyduje, że trzeba o wszystkim powiadomić jej wujka Filipa, który dużo czyta, wiele wie i może będzie w stanie ich oświecić. Okazuje się, że sprawy się mają o wiele bardziej zawile, niż można by przypuszczać… Wraz z bohaterami zostajemy wciągnięci w świat odwiecznej walki Dobra ze Złem, w której ważną…
Żart o tym, czyj ojciec pochodzi od małpy, słyszałem już wielokrotnie. Wiem też z czasów nauki w szkole, że do tak odważnych wniosków doszedł Darwin. Kim jednak był i co jeszcze go w życiu spotkało? Postanowiłem się przekonać.
