:: 3telnik.pl - Potrójna przyjemność z czytania

PRZEMEK: Kiedy rok temu recenzowałem „Krew i stal” Jacka Łukawskiego, pisałem, że najbardziej znane sagi fantasy wciąż przede mną. Cóż, nic się w tej kwestii nie zmieniło (no, może poza tym, że do wielkich nieobecnych dołączyły powieści Brandona Sandersona – choć tu akurat niektórzy mi delikatnie perswadują, bym się nawrócił). A mimo to zdecydowałem się sięgnąć po „Grom i szkwał”, mając fantastyczne wspomnienia z lektury pierwszego tomu.

PRZEMEK: Autorkę opisywanej dzisiaj książki możecie kojarzyć z recenzji jej „Judasza” – biografii jednej z najbardziej napiętnowanych w historii postaci. Tym razem sięgnąłem po „Potomków” – zupełnie fikcyjną, ale bardzo wciągająca opowieść, wydaną pod koniec października ubiegłego roku w Polsce przez wydawnictwo IUVI.

PRZEMEK: Specyficzny ze mnie fan serii „Assassin’s Creed”, przyznaję. Przeczytałem do tej pory wszystkie wydane w Polsce powieści Olivera Bowdena, ale jeśli chodzi o grę, to zaledwie przez krótką chwilkę wczułem się w hasającego po Florencji bohatera, jakim był Ezio Auditore de Firenze. Gdy tylko dowiedziałem się, że do kin trafi film oparty na tej serii gier, obiecałem sobie, że go obowiązkowo obejrzę – tymczasem zdążyłem przeczytać oficjalną powieść filmu, a w kinie mnie do tej pory nie było. Cóż… to się chyba nazywa książkoholizm ;)

PRZEMEK: Wprawdzie od premiery drugiego tomu w wersji ilustrowanej przez Jima Kaya minęło niż trochę czasu, a po drodze poznaliśmy historie o Przeklętym Dziecku, jednak dopiero teraz udało mi się zebrać myśli, by podzielić się z Wami wrażeniami dotyczącymi drugiej książki o nastoletnim czarodzieju.

MATEUSZ: Gavin Guile jest Pryzmatem, najpotężniejszą osobą na świecie. Nieograniczony powszechnymi zasadami dotyczącymi użycia magii, a także obdarzony wyjątkową inteligencją i sprytem, w pojedynkę osiąga rzeczy, których nie byłyby wstanie sprawić całe armie krzesicieli. To on odpowiada za balans magii nie tylko w Siedmiu Satrapiach, ale na całym świecie. Właśnie dowiedział się, że ma nastoletniego syna z czasu, kiedy był zaręczony z inną kobietą.

PRZEMEK: Podobnie jak recenzowana przeze mnie niedawno „Miejska paralaksa„, także i „Antymiasto” stanowi zbiór opowiadań nagrodzonych i wyróżnionych w corocznym konkursie „Poznań Fantastyczny”.

PRZEMEK: Piąty i ostatni niestety tom serii „Kroniki Podziemia” spędził trochę czasu na mojej półce, zanim sięgnąłem po niego i po raz kolejny przekonałem się, jak trudno jest kończyć ulubione cykle książkowe. Nawet, jeśli adresatami powinny być dzieci, a nie ustatkowany, dorosły facet ;)

PRZEMEK: Kojarzycie serię „X-Men”? Bohaterów, którzy posiadają różne nietypowe zdolności i dzielą się na dobrych i złych, nieustannie ze sobą walcząc dla dobra (lub zła) tego świata? Zapraszam Was zatem w literacką podróż o podobnym klimacie, przeznaczoną dla świeżo upieczonych nastolatków ;)

AGNIESZKA: Po przeczytaniu pierwszej części tej serii nie mogłam się powstrzymać przed sięgnięciem po kolejną ;)

PRZEMEK: Jakieś piętnaście lat temu po raz pierwszy zetknąłem się (wówczas) z małym czarodziejem w okularach, z nietypową blizną na czole. Ta książka nie sprawiła, ze polubiłem czytanie – bo uwielbiałem je już wcześniej – popchnęła mnie jednak chyba po raz pierwszy w kierunku fantastyki. Czytałem ją w życiu kilka razy (w tym m.in. ponownie w piątej klasie podstawówki jako lekturę szkolną), teraz jednak postanowiłem wrócić do niej za sprawą wydania ilustrowanego przez Alana Lee.